Лојни жлезди

Лојни жлезди (glandulae sebacae), се распоредени насекаде по кожата, освен на дланките и табаните. Региите на телото каде се најмногу присутни се нарекуваат себороични регии (капилициум, чело, нос, назолабијална и ментална бразда, ретроаурикуларно ,стернална и интерскапуларна регија). Иако се врзуваат за влакнениот фоликул се наоѓаат и на места на модифицирана кожа која не содржи влакна-брадавиците на дојките, glans penis, prepucium, labia majora et minora vulve. Понекогаш ги има и на букалната слузокожа,а на очните капаци има модифицирани себацеални жлезди (meibom-ови жлезди). Лојните жлезди се алвеоларни, холокрини жлезди, што значи нивниот секрет се создава по пат на распаѓање на сопствените клетки. Нивната секреција започнува интраутерино, се одржува високо во неонаталниот период, потоа се до пубертетот е мала, а со пубертетот се интензивира за да во адолесценцијата го достигне максимумот, и со стареење постепено опаѓа. Секрецијата е сиимулирана од андрогените хормони, додека естрогените делуваат инхибиторно. Чистиот себум е граден од: триглицериди (55-60%), восочни естри, сквален, холестерол и холестеролски естри. Себумот ја омастува површината на кожата, ја штити од сушење со што се одржува нејзината еластичност, а создава и неповолна бариера за развој и пенетрација на микроорганизми.